„Potencjał paszowy, energetyczny i ekonomiczny
upraw ślazowca pensylwańskiego na glebach lekkich,
odłogowanych i rekultywowanych”
Umowa nr BIOSTRATEG1/270745/2/NCBR/2015
Projekt koordynowany jest
przez konsorcjum,
w skład którego wchodzą:
LIDER KONSORCJUM CZŁONEK KONSORCJUM CZŁONEK KONSORCJUM
|
Strategiczny program |
Kierownik projektu:
koordynator administracyjny: |
|
|
|
Ślazowiec pensylwański
Ślazowiec pensylwański zwany także sidą (od łacińskiej nazwy gatunku Sida hermaphrodita) należy do rodziny ślazowatych (Malvaceae), która obejmuje kilkaset gatunków roślin, występujących w klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Ślazowiec jest rośliną wieloletnią, odrasta corocznie, zwiększając liczbę łodyg od jednej w pierwszym roku do 20-30 w następnych latach. Wysokość jego pędów pod koniec okresu wegetacji może przekraczać nawet 400 cm. – przykładem były ślazowce wyhodowane w 2001 roku na polu Akademii Rolniczej w Lublinie, które osiągnęły wysokość aż 436 cm. Ślazowiec występuje w formach mniej lub bardziej ulistnionych, przy czym te pierwsze bardziej nadają się do splatania, drugie zaś znajdują zastosowanie np. w produkcji biogazu. Liście ślazowca mogą mieć różne barwy: od intensywnie ciemnozielonej przez jasnozieloną po seledynową. Roślina kwitnie przez 6 tygodni, w okresie od lipca do września, owoce dojrzewają zaś na przełomie sierpnia i września.
Wymagania klimatyczno-glebowe ślazowca pensylwańskiego nie są zbyt duże.
Roślina nadaje się do uprawy we wszystkich rejonach kraju i wykazuje sporą odporność na skrajne temperatury, zarówno niskie jak i wysokie. Głęboki system korzeniowy ślazowca umożliwia mu przetrwanie okresów suszy, jednak przy zbyt małej ilości opadów plony rośliny są zdecydowanie niższe. |
potencjał energetyczny i najmniejsze wymagania glebowe |
 |
Biomasa to najstarsze i najszerzej współcześnie wykorzystywane - stanowiące trzecie, co do wielkości na świecie - naturalne i odnawialne źródło energii. Pozyskanie biomasy z przeznaczeniem energetycznym jest głównym założeniem przy uprawie ślazowca. Powodów, dla których warto wykorzystywać biomasę jest wiele. Paliwo to jest nieszkodliwe dla środowiska: ilość dwutlenku węgla emitowana do atmosfery podczas jego spalania równoważona jest ilością CO2 pochłanianego przez rośliny, które odtwarzają biomasę w procesie fotosyntezy. Ogrzewanie biomasą staje się opłacalne - ceny biomasy są konkurencyjne na rynku paliw. Wykorzystanie biomasy pozwala wreszcie zagospodarować nieużytki i spożytkować odpady.
|
|
Drugą znaczącą zaletą ślazowca jest możliwość wykorzystania go jako rośliny pastewnej w żywieniu zwierząt ze względu na dużą, sięgającą ponad 20 procent, zawartość związków białkowych. Stosowanie ślazowca może rozwiązać problem pasz w wielu gospodarstwach rolnych. Zieloną masę ślazowca chętnie zjadają: bydło, trzoda chlewna, owce, drób a także konie. Można z niej sporządzać wartościowe kiszonki dla bydła, szczególnie po dodaniu komponentów węglowodanowych np. kukurydzy czy melasy. Obok wykorzystania w energetyce ślazowiec pensylwański nadaje się do:
|
Ze względu na odpowiednio dużą zawartość celulozy, żywic i wosku w łodygach ślazowiec pensylwański może być wykorzystywany w przemyśle celulozowo-papierniczym, zaś obecność substancji zbliżonych do zawartych w żywokoście lekarskim czyni go wartościowym surowcem farmaceutycznym. Poza tym ślazowiec może też być wykorzystywany w charakterze pożytku pszczelego (kwitnie aż do jesiennych przymrozków) i w uprawie fasoli tyczkowej (łodygi). Ślazowiec pensylwański to późny pożytek pszczeli. Kwiaty, które są zebrane w podbaldachy z białymi kwiatkami korony, kwitną przez około 8 tygodni, od lipca do września. Pojedyncze kwiatki kwitną tylko 3 do 4 dni i wytwarzają się przez cały okres wegetatywny, czyli do pierwszych przymrozków. Są one bardzo chętnie wybierane przez owady. Wydajność miodowa plantacji o powierzchni hektara wynosi aż 280 kilogramów.
|
|
KONTAKT
|
Created by
„Potencjał paszowy, energetyczny i ekonomiczny
upraw ślazowca pensylwańskiego na glebach lekkich,
odłogowanych i rekultywowanych”
Umowa nr BIOSTRATEG1/270745/2/NCBR/2015
Projekt koordynowany jest
przez konsorcjum,
w skład którego wchodzą:
LIDER KONSORCJUM CZŁONEK KONSORCJUM CZŁONEK KONSORCJUM
|
Strategiczny program |
Kierownik projektu:
koordynator administracyjny: |
|
|
|
Ślazowiec pensylwański
Ślazowiec pensylwański zwany także sidą (od łacińskiej nazwy gatunku Sida hermaphrodita) należy do rodziny ślazowatych (Malvaceae), która obejmuje kilkaset gatunków roślin, występujących w klimacie tropikalnym i subtropikalnym. Ślazowiec jest rośliną wieloletnią, odrasta corocznie, zwiększając liczbę łodyg od jednej w pierwszym roku do 20-30 w następnych latach. Wysokość jego pędów pod koniec okresu wegetacji może przekraczać nawet 400 cm. – przykładem były ślazowce wyhodowane w 2001 roku na polu Akademii Rolniczej w Lublinie, które osiągnęły wysokość aż 436 cm. Ślazowiec występuje w formach mniej lub bardziej ulistnionych, przy czym te pierwsze bardziej nadają się do splatania, drugie zaś znajdują zastosowanie np. w produkcji biogazu. Liście ślazowca mogą mieć różne barwy: od intensywnie ciemnozielonej przez jasnozieloną po seledynową. Roślina kwitnie przez 6 tygodni, w okresie od lipca do września, owoce dojrzewają zaś na przełomie sierpnia i września.
Wymagania klimatyczno-glebowe ślazowca pensylwańskiego nie są zbyt duże.
Roślina nadaje się do uprawy we wszystkich rejonach kraju i wykazuje sporą odporność na skrajne temperatury, zarówno niskie jak i wysokie. Głęboki system korzeniowy ślazowca umożliwia mu przetrwanie okresów suszy, jednak przy zbyt małej ilości opadów plony rośliny są zdecydowanie niższe. |
potencjał energetyczny i najmniejsze wymagania glebowe |
|
Biomasa to najstarsze i najszerzej współcześnie wykorzystywane - stanowiące trzecie, co do wielkości na świecie - naturalne i odnawialne źródło energii. Pozyskanie biomasy z przeznaczeniem energetycznym jest głównym założeniem przy uprawie ślazowca. Powodów, dla których warto wykorzystywać biomasę jest wiele. Paliwo to jest nieszkodliwe dla środowiska: ilość dwutlenku węgla emitowana do atmosfery podczas jego spalania równoważona jest ilością CO2 pochłanianego przez rośliny, które odtwarzają biomasę w procesie fotosyntezy. Ogrzewanie biomasą staje się opłacalne - ceny biomasy są konkurencyjne na rynku paliw. Wykorzystanie biomasy pozwala wreszcie zagospodarować nieużytki i spożytkować odpady.
|
|
Drugą znaczącą zaletą ślazowca jest możliwość wykorzystania go jako rośliny pastewnej w żywieniu zwierząt ze względu na dużą, sięgającą ponad 20 procent, zawartość związków białkowych. Stosowanie ślazowca może rozwiązać problem pasz w wielu gospodarstwach rolnych. Zieloną masę ślazowca chętnie zjadają: bydło, trzoda chlewna, owce, drób a także konie. Można z niej sporządzać wartościowe kiszonki dla bydła, szczególnie po dodaniu komponentów węglowodanowych np. kukurydzy czy melasy. Obok wykorzystania w energetyce ślazowiec pensylwański nadaje się do:
|
Ze względu na odpowiednio dużą zawartość celulozy, żywic i wosku w łodygach ślazowiec pensylwański może być wykorzystywany w przemyśle celulozowo-papierniczym, zaś obecność substancji zbliżonych do zawartych w żywokoście lekarskim czyni go wartościowym surowcem farmaceutycznym. Poza tym ślazowiec może też być wykorzystywany w charakterze pożytku pszczelego (kwitnie aż do jesiennych przymrozków) i w uprawie fasoli tyczkowej (łodygi). Ślazowiec pensylwański to późny pożytek pszczeli. Kwiaty, które są zebrane w podbaldachy z białymi kwiatkami korony, kwitną przez około 8 tygodni, od lipca do września. Pojedyncze kwiatki kwitną tylko 3 do 4 dni i wytwarzają się przez cały okres wegetatywny, czyli do pierwszych przymrozków. Są one bardzo chętnie wybierane przez owady. Wydajność miodowa plantacji o powierzchni hektara wynosi aż 280 kilogramów.
|
|
KONTAKT
|
Created by